Bali: dag 12 - Dolfijnen spotten in Lovina

De verwachtingen zijn hoog. Vandaag zien we hopelijk dolfijnen. 

Om 5:30 worden we opgepikt door onze chauffeur. Lekker vroeg😆. We rijden naar Lovina. Maar voor 1 ding bekend, dolfijnspotten.
Verrassend hoeveel mensen er op dit uur al op de been zijn. De brommertjes snorren met velen door de straten. Naar eetstandjes, kraampjes, winkels, werk, met of zonder kinderen. Dat is het leven in Bali. Onze gastvrouw verteld ons dat zij dagelijks om 5 uur opstaan. Ze beginnen dan met eten maken voor de ganse dag. Afin eten, ik vermoed vooral het 'rijstgedeelte'. Na het eten maken moeten ze ook nog offertjes klaarmaken die ze elke dag meerdere keren gaan leggen. De offertjes zijn mandjes gevuld met bloemen, wat eten, wierook en wat versiering. Een typisch balinees hindoe gebruik. Ze bedanken hun goden hiermee voor de weelderige natuur, het eten, dat ze gezond zijn die dag en vragen om dit zo te kunnen aanhouden. Ze leggen deze offertjes in hun huistempel, in het midden van de oprit en bij andere doorgangen. Allemaal om hun goden de ganse dag gunstig te stemmen. Een bijzonder gebruik. Het geeft een kleurrijk straatbeeld.

Aangekomen in Lovina worden we afgezet op een strand met vissersbootjes. Daar ligt een bootje op ons te wachten. Een echte vissersboot/praam. Hmm, ik had een grotere boot verwacht om de oceaan op te gaan. Maar kijk, een privéboot dan! Na een 45 minuten varen zien we andere vissersboten liggen. Allemaal aan het wachten op de dolfijnen. En ja. Daar zijn ze dan. Enkele groepen van dolfijnen komen voorbij gezwommen. Het zijn kleinere exemplaren dan die we kennen uit de dolfinariums bij ons. In Azië zijn alle dieren blijkbaar wat kleiner. De olifanten, de koeien en blijkbaar dus ook de dolfijnen. We volgen de diertjes zowat een uur. Bijzonder om te zien.

Na de middag bezoeken we het schildpadden project. Hier verzamelen ze de eieren die op het strand worden gelegd en laten ze de eieren uitkomen. Na 3 maand ongeveer mogen de kleine schildpadjes zee in. Project viel wat tegen. Er was niet zoveel te zien.

We wandelen verder naar het koraal project. Na een klein uur stappen hebben we het nog niet gevonden. De dame van ons hotel maar bellen dan. De vrouw vond er niks beter op dan ons persoonlijk te komen zoeken en op de juiste plaats achter te laten. Later komt ze veiligheidshalve mee ons ons terug op te pikken.

Voor het avondeten gaan we de zonsondergang bekijken vanop de heuvel bij de tempel. 350 trappen op. Weer prachtig zicht. Onze gastvrouw stuurt de pick-up chauffeur mee naar boven. Ze neemt niet het risico ons daar ook te moeten komen zoeken. Haha.